{CUT} Heartless ดวงหทัยไร้รัก ๓๖ (chanbaek)
CUT ตอนที่ 36 Heartless{chanblack}
พระชิวหาชื้นสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กแล้วกวาดต้อนทุกความหวานอย่างนุ่มนวลก่อนค่อยๆ
ทวีความหนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ก้นกลมกลึงที่วางทับอยู่บนหน้าขาของเขากำลังบดเบียดและกัดเซาะให้ความอดทนอดกลั้นพังทลายลงทีละนิดๆ
แล้วยิ่งลิ้นนุ่มเกี่ยวตอบกลับมาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ทำให้เขารู้สึกย่ามใจจนอดไม่ได้ที่ใช้พระหัตถ์หนาปลดเปลื้องกระดุมเม็ดเล็กออกจากรังไปสองสามเม็ด
พลางแหวกเสื้อให้ตกลงมากองที่ต้นแขนเรียวเพื่อเปิดเปลือยลำคอและลาดไหล่เย้ายวน
พระโอษฐ์ร้อนไปด้วยไฟสวาทค่อยๆ
ละออกจากเรียวปากเล็ก ก่อนจะเคลื่อนลงมาสูดดมความหอมกรุ่นบนซอกคอขาวระหงเชื่องช้า
ลมหายใจร้อนซึงรินรดผะแผ่วชิดผิวเนื้อใสผลาญเผาและเร่งเร้าให้องค์ชายตัวน้อยต้องเอียงพระศอเพื่อเปิดทางให้แก่คนตัวโตมากขึ้น
กลิ่นหอมรัญจวนที่อวลอยู่ทุกอณูวรกายบางนุ่ม
ทำให้องค์รัชทายาทแห่งโบซีเวียอยากลองชิมรสชาติของมันจนอดไม่อยู่
ปลายลิ้นชื้นค่อยๆ แลบออกมาแล้วลากเลียไปบนความน่าหลงใหลนั่นช้าๆ
แล้วจึงใช้ริมฝีปากขบและดูดสลับกันเบาๆ สร้างความรู้สึกหวามไหวให้แก่ร่างบางจนต้องสอดนิ้วเรียวทั้งห้าไปในเรือนผมนุ่มแล้วจิกขยำเบาๆ
เพื่อระบายความรู้สึกอันมากมายนั้นออกไป
“อื้อ” เสียงครางกระเส่าหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง
เมื่อลิ้นร้อนลากลงมาจนถึงไหปลาร้าสวยได้รูป แรงดูดเบาๆ
ทำให้อวัยวะกึ่งกลางกายของเขาค่อยขยับพองขึ้นจนควบคุมไม่อยู่ รอยสีระเรื่อแต่งแต้มบนผิวกายบอบบางในทุกจุดที่พระโอษฐ์อันแสนเจนจัดลากผ่าน
พระหัตถ์หนาเคลื่อนไปสอดไปบีบคลึงสะโพงอ่อนนุ่ม
ความอึดอัดที่รัดขึ้นในกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง
ความต้องการอันมากมายลุกโชนขึ้นจนต้องขยับวรกายส่วนล่างเสียดสีกับก้นกลมกลึงเพื่อระบายความรู้สึกนั้นออกไป
ทว่ายิ่งบดเบียดกันมากเท่าไหร่เขายิ่งอยากกลืนกินคนตรงหน้ามากขึ้นเท่านั้น
พระพักตร์หล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงช้าๆ
จนปลายพระนาสิกโด่งคลอเคลียอยู่กลางแผ่นพระอุระเล็ก ซึ่งมียอดถันสีชมพูประดับเอาไว้
กระดุมที่ถูกแกะค้างไว้จึงหลุดจากรังไปอย่างว่องไว
ก่อนฉลองพระองค์ตัวเล็กจะปลิวไปตกอยู่ที่ข้างเตียง
ร่างน้อยถูกดันให้ราบลง
โดยมีร่างใหญ่ตามมาทาบทับไม่ห่างหาย เรียวขาทั้งสองข้างถูกบังคับให้แยกออกจากกันและชันขึ้น
เพื่อสะดวกแก้การขยับเสียดสีกันมากยิ่งกว่าเดิม
ความแข็งขืนที่ดุนดันออกมาจากเนื้อผ้าแตะลงบนอวัยวะเดียวกันสร้างความกระสันซ่านจนทำให้องค์ชายตัวเล็กเนื้อกายสั่น
“อ่า พี่ชาร์ล”
สุรเสียงพร่าพรายตรัสชื่อพี่ชายสุดที่รักอย่างเย้ายวน ดวงเนตรงดงามหรี่ลงครึ่งๆ
ในขณะที่พระโอษฐ์สีธรรมชาติซึ่งตอนนี้บวมนิดๆ เผยอราวกับยั่วยวน
“หวานที่สุดเลยรู้ไหม เล็กของพี่หวานที่สุด”
องค์รัชทายาทแห่งโบซีเวียตรัสเสียงกระเส่าไม่แพ้กัน
ก่อนจะจัดการกระฉลองพระองค์ของตัวเองออกไป
และโน้มวรกายลงชิมรสชาติเม็ดบัวสีหวานที่ประดับหราอยู่บนแผ่นอกบางอ่อน
พระปฤษฎางค์เล็กแอ่นโค้งขึ้นราวกับต้องการให้คนตัวโตมอบความซ่านไหวให้ตัวเองมากกว่านี้
มือเรียวเร็งจัดจิกแน่นลงบันพระอังสาแข็งแรงจนปลายเล็บบาดลงไปในเนื้อหนังกำยำ
สร้างความฮึกเหิมให้แก่นักรบแห่งโบซีเวียได้เป็นอย่างดี
ชาร์ลอตต์ครางฮึ่มเพื่ออดกลั้นความพลุ่งพล่านที่กำลังวิ่งวนอยู่ในวรกายอย่างบ้าคลั่ง
ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนปลายลิ้นลงมาที่หน้าท้องเรียบเนียน จนเจอกับสะดื้อเล็กจุ๋มจิ๋ม
เขาใช้เวลาอยู่ตรงนั้นสักพักเพื่อสูดดมกลิ่นเนื้อหอมๆ แล้วจึงเคลื่อนกายขึ้นปลดกระดุมกางเกงตัวน้อย
ก่อนรูดอาภรณ์ที่ปิดบังเรือนร่างงดงามออกไปจนหมด
ลูกกระเดือกซึ่งประดับอยู่ที่พระศอแกร่งเคลื่อนขึ้นลงอย่างหิวกระหาย
ยามเจ้าของมันกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง ดวงเนตรคมเคลื่อนขึ้นสบตาคนตัวเล็กที่นอนบิดอยู่ด้านล่างและเมื่อพบดวงตาที่ปรืออย่างเว้าวอน
เขาจึงไม่รอช้า รีบจัดการกับกางเกงของตนเองแล้วขยับกายเข้าสู่ระหว่างขาเรียวทั้งสองข้างทันที
ฝ่าพระหัตถ์ร้อนจัดบีบคลึงไปบนพรอูรุเนียนนุ่มลื่นมืออย่างหนังหน่วง
สร้างความรัญจวนเสียจนคนตัวเล็กต้องเบี่ยงใบหน้าไปซุกกับหมอนด้วยความทรมาน
ดวงตาฉ่ำปรือหลับลงแน่น ลมหายใจที่ถูกผ่อนออกมาในแต่ละครั้งติดขัดขาดห้วง
วรกายใหญ่เคลื่อนไปอยู่กึ่งกลางร่างน้อยอย่างไม่เร่งรีบก่อนจะจับเรียวขาข้างหนึ่งพาดไว้กับแขนของตนเอง
และขยับความแข็งขืนจ่อลงไปบนช่องทางด้านหลังขององค์ชายตัวน้อย ก่อนค่อยๆ ผนึกเข้าด้วยกันช้าๆ
ความร้อนผ่าวยามที่สอดโอบรัดความเป็นชายอย่างหนักแน่น ทำให้เขาแทบอดไมไหวที่จะระเบิดหยาดน้ำแห่งความสุขสมออกมา
ร่างเล็กผวาน้อยๆ
ยามโดนรุกล้ำ ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลายความเกร็งจัดให้ความแข็งขืนใหญ่โตเคลื่อนผ่านไปโดยง่าย
ความเสียวซ่านแล่นปราดขึ้นช้าๆ ไม่รุนแรงนัก แต่กลับทำให้องค์ชายตัวน้อยต้องจิกมือแน่นกับพระเขนยอ่อนนุ่ม
“อึก อ๊ะ”
พระทนต์แข็งแรงขบกันแน่นอย่างระงับจิตระงับใจ
แล้วเคลื่อนพระคุยหฐานไปข้างหน้าด้วยความอ่อนโยน ยิ่งเห็นใบหน้าเหยเก้ทว่าน่ามองของคนตัวเล็กเขายิ่งไม่กล้ากระทำรุนแรง
แม้จะร้อนจนแทบรู้สึกจะละลายแพงใดก็ตาม
เมื่อเคลื่อนเข้าไปจนสุด
องค์รัชทายาทแห่งโบซีเวียก็ปล่อยให้ร่างกายตรึงกันไว้อย่างนั้น แล้วโน้มวรองค์กำยำลงมองจุมพิตหวานไปให้คนตัวเล็กด้วยความรักและเอาใจใส่
ก่อนค่อยๆ ขยับส่วนล่างอย่างเนิบนาบใจเย็น ความเสียวกระสันวิ่งพล่านไปทั่วสรรค์พางชายหนุ่มจนต้องกัดฟันขบกันไว้จนเลือดที่ขมับปูดโปน
ความอ่อนโยนค่อยๆ
ทวีเป็นรุนแรงขึ้นจนร่างน้อยด้านล่างสั่นสะท้าน
แถมครางออกมาไม่ขาดปากราวกับจะขาดใจเสียให้ได้
พ่อนักรบผู้แสนเจนจัดทั้งสนามรบและสนามรักค่อยๆ
จับจูงองค์ชายตัวเล็กขึ้นไปยังสวรรค์ชั้นฟ้าที่พร่างพรายไปด้วยดาวงดาวระยิบระยับ
ท่วงทำนองแห่งรักบรรเลงคลอเคล้าจนต้องหลับตาลงซึมซับความสุขสมที่กำลังจะล้นทะลักในอีกไม่ช้า
ร่างทั้งสองเกร็งจัดยามสะโพงแข็งแรงเคลื่อนเร็วขึ้น
จนในที่สุดก็กระตุกปลดปล่อยหยาดน้ำที่อัดแน่นออกมา เบตัลผวาเฮือกด้วยความรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งอณูวรกาย
ในขณะชาร์ลอตต์ครางฮึ่มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะค่อยๆ ทาบทับกายแกร่งลงมาและมอบจุมพิตที่หน้าผากมนเกลี้ยงเกลาด้วยความรักใคร่
“พี่รักเล็กนะ” เสียงอ่อนพร่ากระซิบแนบชิด
พร้อมกับรอยยิ้มบางเบา หัวใจของทั้งสองขยับไหวไปพร้อมกันดังก้องทั่วทั้งห้องบรรทมกว้าง
ดวงเนตรงดงามจ้องพระพักตร์หล่อเหลาอย่างเขินๆ ก่อนจะซุกใบหน้าลงกับแผ่นอกอบอุ่น
สุดท้ายเขาก็ต้านทานความเร่าร้อนของคนตรงหน้าไม่ได้
ความรักทำให้เขายอมทุกอย่าง แม้จะรู้ว่าตนเองต้องเสียเท่าไหร่
แต่นั่นก็ไม่มากเท่าสิ่งที่ได้รับและความรักจากคนตรงหน้านี้ทำให้เขายอมกลายเป็นอะไรก็ได้
เพื่อให้ได้รับมันมา แม้จะต้องเจ็บปวด โหยหาย ในวันข้างหน้าก็ตาม
“เล็กก็รักพี่ชาร์ล รักมากที่สุด” สิ้นคำนั้นริมพระโอษฐ์หยักอิ่มก็ประทับลงบนเรียวปากนุ่ม
ก่อนบทเพลงรักที่จุดขึ้นด้วยไฟราคะจะค่อยดำเนินขึ้นอีกครั้งอย่างเร่าร้อน และจบลงอย่างวาบหวามสุขสมซึ่งมีเสียงครวญครางลั่นห้องเป็นเครื่องยืนยัน
ตอนนี้ยังไม่จบน้า โปรดกลับไปอ่านต่อและคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ
ลิ้งค์ >> http://goo.gl/kJeqJ1
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น