{CUT} The Lost Planet :: สุราสูตรพิเศษ
{CUT} The Lost Planet :: สุราสูตรพิเศษ
และเมื่อเจ้าของห้องเหลือบสายตามาเห็นว่าเขายืนอยู่ตรงนั้น ร่างน้อยก็รีบคลานลงมาจากเตียงแล้วตรงมากอดรัดเขาเอาไว้ พร้อมทั้งระดมจูบไปทั่วใบหน้าสะเปะสะปะ อย่างคนที่ไม่ค่อยมีสตินัก เพียงอึดใจเดียวร่างบอบบางก็อ่อนเปลี้ยและทิ้งน้ำหนักนั่งกองลงกับพื้น
“ชะ...ช่วยข้าด้วย
อึก ข้า...มะไหวแล้ว” น้ำเสียงอ้อนวอนกระเส่าซ่าน และแววตาหยาดเยิ้มที่จ้องมองมา
ทำให้หัวใจอัศวินฝั่งซ้ายกระตุกไหวอย่างบ้าคลั่ง และเอาแต่ใคร่ควรว่าคนตัวเล็กเป็นอะไรไปกันแน่
แต่ทว่ายังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น
ร่างที่เคยไร้สิ้นซึ่งเรียวแรงเมื่อสักครู่นี้ ก็ผวาเฮือกขึ้นมาผลักเขาจนหงายหลังไปกับพื้นแล้วโถมกายลงมาคร่อมทับไว้
พร้อมกับโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอของเขาราวกับกำลังกระหายจัด
“เดี๋ยวลูซ
เดี๋ยว!!
เจ้าเป็นอะไรไปกันแน่ ทำไมถึง...” เซธดันคนตัวเล็กออกนิดๆ
ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความงุนงง แต่นอกจากจะไม่ได้คำตอบจากคนรักแล้ว
ริมฝีปากบางเรื่อยังเคลื่อนลงมาประทับแนบสนิทกับกลีบปากของเขาแล้วเคล้นคลึงอย่างเย้ายวน
“ข้าต้องการท่าน
ต้องการมากเหลือเกิน” ลูซละริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาพร่า พลางส่งสายตาเย้ายวนในแบบที่อัศวินหนุ่มไม่เคยเห็นมาก่อนไปให้
มือเรียวเอื้อมไปกุมมือมือหนาเอาไว้แล้วนำมาวางบนสะโพกกลมกลึง
พร้อมกับบังคับให้ฝ่ามืออุ่นร้อนของอัศวินหนุ่มเคล้นคลึงเนื้อนุ่มของตนเองแผ่วเบา
“มะ...หมายความว่า...”
เซธจ้องมองแววตายั่วเย้าอารมณ์ด้วยความไม่เข้าใจนัก
ลูกกระเดือกที่นูนออกมาจากลำคอขยับขึ้นลงช้าๆ
ด้วยความกระหายที่พลุ่งพล่านยามได้เห็นแม่กวางน้อยพยายามปลุกเพลิงสวาทในกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง
“ขะ..ข้า
ต้องการให้เจ้า ทำข้า ทำแรงๆ” สิ้นคำ ริมฝีปากทั้งสองก็ตะโบมหากันอย่างรุนแรง
เรียวลิ้นชื้นดุนดันสลับเกี่ยวกระหวัดกันจนเกิดเสียงดังน่าอายก้องไปทั่วห้อง
หิมะเย็นเยียบที่โปรยปรายอยู่ด้านนอก ไม่สามารถทำให้อุณหภูมิในร่างกายของทั้งสองคนคลายความร้อนลงได้เลย
โดยเฉพาะนายน้อยตระกูลโรลอปที่เหมือนมีไฟบรรลัยกัลป์โหมกระหน่ำอยู่ในกาย
ร่างเล็กขยับเสียดสีทุกสัดส่วนเขากับเรือนกายแข็งแรง เพื่อปลุกเร้าความกระสันให้พล่านขึ้น
อวัยวะที่เคยหลับใหลจึงขยับพองตื่นขึ้นอย่างเต็มอกเต็มใจ
“ทำข้า
ทำข้าเดี๋ยวนี้เลย” ยิ่งได้บดเบียดถูไถ ความเสียวซ่านก็บีบรัดจนคนตัวเล็กอดรนทนไม่ไหว
มือเรียวเอื้อมไปปลดกางเกงของอัศวินหนุ่มแล้วลากดึงลงจากท่อนขากำยำอย่างรวดเร็ว
พาลให้ท่อนเนื้อแข็งจัดดีดผึ่งปรากฏแก่สายตา
เซธมองคนรักด้วยความงุนงง
เพราะคนตัวเล็กไม่เคยเร่งรีบหรือรุนแรงเช่นนี้เวลาร่วมรักกัน
แต่ในยามนี้กลับต่างออกไป สะโพกกลมกลึงค่อยเคลื่อนขึ้นไปทาบอวัยวะกึ่งกลางกายของเข้าอย่างร้อนรน
ก่อนจะกดในมันจมหายเข้าไปยังช่องทางด้านหลังซึ่งกำลังตอดรัดตุบๆ อย่างบ้าคลั่ง
เพียงแค่ปลายยอดของมันดันผ่านเข้าไป ลูซก็ทิ้งน้ำหนักลงมารวดเดียวจนแทบมิดท่อนเนื้อแข็งจัด
“อ่า
ซี๊ด” ฟันขาวกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ แล้วหงายหน้าครางออกมาอย่างไม่นึกอาย
ก่อนจะออกแรงขย่ม เพื่อให้ปลายยอดที่ผลิบานเสียดสีกับผนังอุ่นร้อนของตนเองจนเกิดเป็นความรัญจวนที่อยากจะบรรยาย
พิษร้ายที่ฝังแน่นอยู่ในกายกำลังออกฤทธิ์อย่างไม่ปราณีร่างน้อยเลยแม้แต่นิดเดียว
ความร้ายกาจของมันทำให้ตัวเล็กลืมความคับแน่นเจ็บปวด และขยับสะโพกขึ้นลงเร็วและแรงจนคนที่นอนเกร็งอยู่ใต้ร่างแทบอดกลั้นการปลดปล่อยเอาไว้ไม่อยู่
และเพียงไม่นาน หยาดน้ำเหนียวข้นก็ทะลักออกมาจากปลายยอดอวัยวะที่แข็งจัดของนายน้อยตระกูลโรลอป
จนเลอะไปทั่วหน้าท้องที่เป็นลอนสวยของอัศวินหนุ่ม
เมื่อถึงที่หมาย
ร่างบอบบางก็เอนกายฟุบลงกับแผ่นอกแข็งแรงอบอุ่น
ก่อนจะหอบหายใจถี่กระชั้นจนน่าเป็นห่วง เซธจึงค่อยๆ ขยับกายนั่งขึ้น
แล้วอุ้มร่างน้อยไปวางไว้บนเตียง ก่อนจะเตรียมไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้
แต่ทว่ามือเรียวกลับรั้งท่อนแขนของเขาเอาไว้ แล้วออกแรงดึงจนร่างสูงกำยำลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงกว้าง
“ท่านจะไปไหน
ข้าไม่ให้ไป ข้าต้องการอีก” เอ่ยจบ
ลูซก็พลิกให้อัศวินฝั่งซ้ายขึ้นไปคร่อมทับตนเองอยู่ด้านบน
ก่อนจะส่งสายตายั่วสวาทไปให้เพื่อเรียกร้องให้ปรนเปรอลงมาอีกครั้ง
ดวงตาคมจ้องมองคนรักด้วยแววประหลาดใจเล็กน้อย
แต่ทว่ากระแสความเย้ายวนทำให้เขาเลิกคิดหาคำตอบ แล้วซุกใบหน้าลงบนซอกคอขาวระหงทันที
ก่อนจะซุกไซ้สลับกับดูดดุนแผ่วเบาๆ
“แรงกว่านี้
อึก อีก ทำข้าแรงๆ” ลูซเอ่ยอย่างไม่นึกอาย เพราะความร้อนเร้าในร่างกายทำให้สมองของเขาขาวโพลนและคิดสิ่งใดไม่ออก
นอกจากอยากให้คนตรงหน้า มอบความเสียวกระสันอย่างถึงที่สุดมาไห้
เมื่อได้ยินเช่นนั้น
อัศวินหนุ่มก็ไม่ปราณีคนตัวเล็กอีกต่อไป
ปลายลิ้นชื้นลากยาวลงมาจนถึงยอดถันสีน้ำตาลอ่อนที่กำลังชูชัน จากนั้นก็ดูดเลียสลับกับใช้ฟันหน้าสะกิดเม็ดบัวหวานๆ
เล่นอย่างหยอกเย้า ทำเอาคนที่กำหนัดด้วยฤทธิ์สมุนไพรสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
“อ่า
แบบนั้น ทำแบบนั้นอีก” นายน้อยตระกูลโรลอปร้องขอเสียงกระเส่า ก่อนจะกดศีรษะคนรักให้แนบลงไปกับอกของตนเองอย่างเอาแต่ใจ
“ไม่เจ็บหรือ
ข้ากลัวว่าเจ้าจะเจ็บ” เซธเอ่ยออกมาอย่างเป็นห่วงเป็นใย
สัญชาตญาณดิบในตัวเขามันมีอยู่แล้ว
แต่เขาไม่อยากนำมันมาใช้กับคนที่รักยิ่งกว่าชีวิต
ไม่อยากให้คนตัวเล็กต้องเจ็บเพื่อแลกกับความสุขสมของตัวเอง
“ข้าต้องการแบบนั้น
ต้องการให้เจ้าทำ อึก ทำเถอะนะ” คนตัวเล็กร้องขออย่างบ้าคลั่ง พร้อมทั้งแอ่นแผ่นอกเล็กให้ชายหนุ่มอย่างลืมอาย
เซธจึงไม่คิดจะขัดใจเจ้าตัวน้อยอีกต่อไป ปลายลิ้นที่ร้อนจัดไปด้วยไฟราคะ
ลากเลียพร้อมขบเบาๆ จนเกิดร่องรอยเอาไว้มากมาย
ปลายจมูกที่พ่นลมหายใจออกมาตลอดเวลา
แตะลากลงมายังหน้าท้องที่หดเกร็งด้วยความเสียว
ก่อนจะพ่นลมหายใจรินรดเพื่อทรมานนายน้อยตัวเล็กอย่างจงใจ
พาลให้ร่างกายบอบบางที่มีเสื้อขาดๆ เกาะเกี่ยวเอาไว้ บิดเร้าราวกับรัญจวนจนแทบทนไม่ไหว
ใบหน้าหวานแดงก่ำเงยเชิดขึ้น
ฟันคมกัดริมฝีปากล่างเอาไว้อย่างแรงจนเลือดซิบ เพื่อกลั้นการปลดปล่อย
ในขณะที่ลำคอก็ปล่อยเสียงครางระงมออกมาไม่หยุดหย่อน
“ซะ...ซี๊ด
อ่า อึก ต่ำลงอีก” คำสั่งสั่นสะท้านดังลอดออกมาจากริมฝีปากบางเรื่อแผ่วเบา ทำให้อัศวินหนุ่มอดไมได้ที่จะกดจูบเบาๆ
ลงบนแก่นกลางเรือนกายอรชร ปลายยอดที่กำลังสั่นหงึกหงักราวกับต้องการที่จะถูกครอบครอง
ถูกลิ้นสากคายไล้วนอย่างชำนิชำนาญ พาลให้ร่างทั้งร่างกระตุกเฮือกอย่างควบคุมไม่อยู่
“ระ...รีดน้ำออกจากกายข้า
อึก ด้วยปากของเจ้าที ได้โปรด” แทบไม่ได้รอฟังให้จบคำสั่ง ริมฝีปากหยักลึกก็กลืนกินแท่งร้อนไปจนเกือบมิดแล้วรูดรั้งซ้ำๆ
ในขณะที่นิ้วยาวก็เคลื่อนไปไล้วนอยู่ที่ช่องทางด้านหลังครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ
สอดเข้าไปด้านในอย่างจงใจ
ความเสียวซ่านที่ถูกปลุกปั้นขึ้นมาจากทั้งสองทางทำให้นายน้อยตระกูลโรลอปครางออกมาไม่ขาดปาก
เสียงหวานพร่าพรายปลุกเร้าไฟราคะในกายของอัศวินหนุ่มจนแทนทนไม่ไหวที่จะเคลื่อนกายไปสอดประสานกระแทกกระทั้นให้จมเขี้ยว
แต่เขายังคงใจเย็นมากพอ ที่จะสร้างความสุขสมให้แก่ร่างน้อยอย่างเต็มที่ก่อน
ค่อยปรนเปรอให้แก่ตัวเอง
ลิ้นร้อนลากวนจากโคนขึ้นมาสู่ปลายยอดที่ปริ่มน้ำจวนเจียนจะระเบิด
ก่อนจะถอนนิ้วที่ขยับเนิบนาบออกมาจากช่องที่ตอดรัด
ร่างกำยำลุกขึ้นแล้วจัดการถอดเสื้อที่สวมอยู่ออก ก่อนจะรั้งร่างน้อยที่อ่อนเปลี้ยให้นั่งขึ้น
แล้วจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากบาง จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อที่ขาดวิ่นให้
เมื่อชิ้นผ้ารุ่งริ่งหลุดจากกายไป
ลูซก็โน้มใบหน้าลงไปซุกอกแกร่ง แล้วค่อยๆ แลบลิ้นออกมาเลียยอดอกของอัศวินหนุ่มบ้าง
ริมฝีปากอ่อนนุ่มทั้งครอบครองดูดดึงจนกระแสแห่งความกระสันแล่นพล่านไปจนทั่วสรรพางค์อันแข็งแกร่งดุจหินผาให้ทลายลงราวขี้ผึ้งโดนไฟลน
ดวงตาคู่หวานที่เยิ้มไปด้วยหยาดน้ำอันเย้ายวน
จ้องอมองดวงหน้าคมคายด้วยความรักและความใคร่ ก่อนจะเคลื่อนไปมอบรสจูบแสนหวานให้เนิ่นนานจากแผ่วเบาละมุนละไม
จนแปรเปลี่ยนเป็นเผ็ดร้อนถึงใจ
“ข้ารักเจ้า
เซธ”
“ข้าก็รักเจ้าเช่นกัน
คนดีของข้า” ปลายจมูกโด่งเคลื่อนไปสูดกลิ่นหอมที่หน้าผากเนียนแผ่วเบา
ก่อนที่ร่างน้อยจะทิ้งนอนลงไปตามเดิม พร้อมกับเรียวขาวเนียนที่ค่อยๆ ชันและเปิดทางรอรสชาติแห่งรักที่กำลังจะสอดประสานเข้ามาอย่างแนบแน่นในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า
มือหนาจับแท่งร้อนแข็งจัดของตนเอง
ก่อนนำไปจ่อวนอยู่ที่ช่องทางตอดตุบอย่างหยอกเย้า ทำให้คนตัวเล็กหลับตาลงแน่น
หัวใจกระหน่ำเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาข้างนอก และเมื่อปลายหัวดันผ่านปากทางเข้ามา
ร่างบอบบางก็ผวาเฮือกด้วยความเสียวตั้งหัวจรดปลายเท้า
ไม่รอให้อัศวินหนุ่มได้ใจเย็น
ลูซก็ขยับกายกระแทกสวนกลับไปจนมิดท่อนเอ็นร้อนทันที
นั่นทำให้เซธเผลอกระตุกหงายหน้าด้วยความรัญจวนในแบบที่คาดไม่ถึงนัก
หยาดน้ำที่อัดแน่นแทบจะทะลันล้นออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้เคลื่อนกายใส่กันด้วยซ้ำ
“ทำไมวันนี้ถึงใจร้อนนัก”
เซธเอ่ยถามลอดไรฟัน ก่อนจะค่อยๆ กระทำตามหน้าที่ของตนเอง สะโพกแกร่งขยับช้าๆ
แล้วจึงทวีความรุนแรงและรัวเร็วขึ้นตามลำดับ
จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นห้องนอนกว้าง สายลมที่โหมกระหน่ำอยู่ด้านนอก
ไม่สามารถรุนแรงได้เท่าไฟราคะที่สะบัดเปลวอยู่ในกายของคนทั้งคู่
เซธกัดฟันแน่นแล้วจับเอวคอดไว้แน่น
พร้อมกระแทกบั้นท้ายเข้าใส่นายน้อยตระกูลโรลอปอย่างไม่ปราณีอีกต่อไป
จนศีรษะเล็กสั่นคอนไปหมด เส้นผมสลวยพลิ้วไหวไปตามแรง เกิดเป็นภาพที่ติดตราตรึงใจ
ท่อนขาเรียวเกี่ยวรัดเอวแกร่งไว้แน่น
แล้วหลับตาซบหน้าลงกับที่นอนเพื่อซึมซับทุกอณูความรู้สึกสุขสม
มือเรียวจิกกำผ้าห่มขนสัตว์ที่ยับยู่ยี่อยู่บนเตียงแน่น พร้อมครางออกมาไม่ขาดปากประสานกับเสียงคำรามด้วยความรัญจวนของอัศวินหนุ่ม
เพียงไม่นานร่างทั้งสองก็กระตุกเกร็งไปพร้อมๆ
กัน หยาดน้ำรักพวยพุ่งปะปนออกมาพร้อมกับฤทธิ์สมุนไพรร้อนแรง
ร่างสูงกำยำทิ้งกายที่เหนื่อยล้าลงนอนข้างๆ
คนตัวเล็กที่แสนรัก ก่อนจะรั้งมากอดไว้แนบอก
เนื้อตัวที่ทั้งชื้นและเหนียวไปด้วยหยาดเหงื่อ ทำให้เซธกลัวว่าคนรักจะนอนหลับได้ไม่สบาย
จึงฝืนลุกขึ้นแล้วอุ้มกายบอบบางไปวางลงในอ่างอาบน้ำ
“อาบน้ำเสียหน่อยนะ
จะได้สบายตัว เดี๋ยวข้าอาบให้” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอาใจใส่เอ่ยกับคนที่รักดั่งดวงใจ
ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าผืนเล็กมาจุ่มน้ำหวังจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวทำความสะอาดให้ แต่ทว่าคนตัวเล็กกลับจ้องมองเขาด้วยสายตาเร้าร้อนอีกครั้ง
ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำที่ทำให้เข่าแทบทรุดไปกองกับพื้น
“อย่าเพิ่งอาบเลย
เดี๋ยวเหงื่อก็ออกอีก”
“มะ...หมายความว่าอย่างไร”
อัศวินหนุ่มเอ่ยถามออกมาราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินนัก
ที่ผ่านมามีแต่เขาเท่านั้นที่ขอต่อเวลามีอะไรกัน
และคนตัวเล็กก็มักจะปฏิเสธและบอกว่าครั้งเดียวก็จะตายแล้ว แต่ตอนนี้...
ลูซกับทำเหมือนเรียกร้องให้เขารังแกเจ้าตัวต่ออีก
“ข้าอยากทำอีก
ในน้ำนี้...” เอ่ยจบ ร่างกำยำก็ถูกรั้งให้ลงไปในอ่างอาบน้ำด้วยกันทันที
หลังจากนั้นร่างน้อยก็ขยับขึ้นมาคร่อมทับบนตักแกร่งเอาไว้
แล้วมอบจูบอันแสนเย้ายวนใจให้แก่อัศวินหนุ่มซ้ำๆ หยาดน้ำไม่สามารถชะล้างพิษความใคร่ที่ยังคงตกค้างอยู่ในเรือนกายอรชรได้
จะมีก็เพียงการปลดปล่อยเท่านั้น
ที่สามารถขับเอามันออกมา และจนกว่าจะหมดฤทธิ์ร้าย น้ำในอ่างไม้ก็กระฉอกเจิ่งนองไปทั่วพื้น
พร้อมกับเสียงครางระงมที่ดังจนเกือบถึงย่ำรุ่งของอีกวัน
“อะ
อึก ทำอีก ทำข้าแรงๆ อีก”
โปรดกลับไปคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ
T^T
อยากรู้ว่าที่แต่งออกมาเป็นอย่างไรบ้าง กลับไปเมนต์จิ้งที่ลิ้งได้เลยนะคะ >> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1541442&chapter=29
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น